Plan sytuacyjny Breslauer Consum- Verein u zbiegu ulicy Świętokrzyskiej i Sienkiewicza. Rysunek przedstawia stan z circa 1916 roku po wybudowaniu elewatorów, ale jeszcze przed powstaniem drugiego łącznika i zabudową poddasza maszynowni. Elewatory zajęły miejsce kamienicy nr 18 (widocznej na
), wjazdu południowego i stajni (
). We wschodniej części piekarni narysowałem wiatę chroniącą dostawców, istniejącą przez kilkanaście lat. Oprócz wjazdu od strony Sienkiewicza (nr 24), był drugi wjazd od strony Świętokrzyskiej (nr 33) z potrójnymi arkadami (
na zdjęciu jeszcze przed zabudową wjazdu i podniesieniem numeru 35 o jedną kondygnację) za którymi do ściany przyczepiony był dźwig rozładunkowy na głównym placu piekarni. Budynek z przeszkloną loggią zachowa się częściowo do pierwszej dekady XXI wieku
i
Między kotłownią i maszynownią istniał przejazd dla zaopatrzenia fabryki wody mineralnej, zabudowany pod koniec lat dwudziestych (lub wcześniej). Na
widać jeszcze granitowe ograniczniki po tunelu. Wjazd główny do Mineralwasser fabrik był od strony Świętokrzyskiej, pod kamienicą nr 37. Z okien tej kamienicy wykonano zdjęcie podwórka
z przeszkloną klatką schodową oraz biurem fabryczki (po lewej) powstałym po wielokrotnie przebudowywanej stodole na siano z XIX wieku.
W zachodniej części Consum- Verein najbardziej zwracał uwagę Lagerhaus z czerwonej cegły
Na jego skraju (pod numerem 8) była brama wjazdowa na teren zakładów. Prowadziła przez Kaffee Rosterei
gdzie widać jeszcze ograniczniki w zabudowanej bramie. Myślę, że z bramy przestano korzystać po zlikwidowaniu części ogrodu od kamienicy nr 28 (Świętokrzyska), który przegradzał kompleks na osi wschód zachód. Redukcja ogrodu pozwoliła na lepsze i łatwiejsze używanie wjazdu między numerami 24 i 26
Dalej na północ widać oficynę domu nr 30, do której od zachodu przyklejona była stajnia, przerobiona na jeden z budynków gospodarczych. Jak się okazuje, przetrwał wojnę i istniał do listopada 2005 roku
W północnej części przetrwała wozownia
(ślad po wiacie z wspornikami dachu na
) i ogrzewane garaże z lat trzydziestych
(prawdopodobnie ostatnia inwestycja Consum w tym rejonie).
