2
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pierwszy szpital miejski w Nysie otwarto dopiero w 1893 roku. Wynikało to z istnienia w mieście licznych dawnych instytutów i dzieł charytatywnych, więc nie widziano potrzeby tworzenia nowych. W maju 1827 roku przy ul. Brackiej otwarto pomieszczenie dla chorych, a następnego roku kolejne pomieszczenie przeznaczono dla zmarłych. Wkrótce okazały się one za małe; w 1831 roku zaproponowano budowę szpitala miejskiego. Sprawa zakończyła się na urządzeniu prowizorycznego szpitala doraźnego (tzw. „Nothkrankenhaus”) ...
Pierwszy szpital miejski w Nysie otwarto dopiero w 1893 roku. Wynikało to z istnienia w mieście licznych dawnych instytutów i dzieł charytatywnych, więc nie widziano potrzeby tworzenia nowych. W maju 1827 roku przy ul. Brackiej otwarto pomieszczenie dla chorych, a następnego roku kolejne pomieszczenie przeznaczono dla zmarłych. Wkrótce okazały się one za małe; w 1831 roku zaproponowano budowę szpitala miejskiego. Sprawa zakończyła się na urządzeniu prowizorycznego szpitala doraźnego (tzw. „Nothkrankenhaus”) przy ul. Wałowej, w pobliżu teatru. W 1855 roku szpital przeniesiono na ul. Królowej Jadwigi (Wilhelmstraße 29); zmieniono też jego nazwę z szpitala doraźnego na szpital miejski (Städtisches Krankenhaus). Zwiększyła się liczba przyjmowanych pacjentów do 60 - 70 chorych rocznie. Do szpitala przyłączono bieżącą wodę, sanitaria podłączono do miejskiej kanalizacji.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Decyzję o wybudowaniu nowego szpitala podjęto w 1901 roku tworząc Komisję mającą zająć się sprawą głosowania mieszkańców, przygotowaniem projektu i odpowiedniej dokumentacji oraz rozstrzygnięciem lokalizacji szpitala. 2 grudnia 1908 roku wmurowano kamień węgielny i dokument erekcyjny pod budowę nowego szpitala miejskiego. Projekt szpitala był konsultowany z różnymi placówkami tego typu. Najskuteczniejszy okazał się wyjazd do Merano w północnych Włoszech, gdzie nysanie otrzymali do wglądu plany i akta budowy tamtejszych szpitali. Ze wszystkimi szczegółami zawartymi w planach i aktach zapoznał się Weigman, mistrz murarski odpowiedzialny za projekt nyskiego szpitala. Fasadę budowli projektował Wahlich architekt z Wrocławia. Zgodnie z ówczesnymi przepisami na 10 tys. mieszkańców przewidywano szpital z 50 łóżkami. Nowy nyski szpital był przewidziany na 120 łóżek i obejmował trzy oddzielne budynki: główny wybudowany systemem kombinowanym w kształcie litery H, budynek dla zakaźnie chorych i prosektorium. Szpital wybudowano zgodnie z najnowszymi wówczas założeniami architektonicznymi: sale były przestrzenne, ogrzewane centralnie, wentylowane i oświetlane elektrycznie (szpital posiadał własny generator prądu). Każdy oddział wyposażono w kuchenkę, łazienkę i umywalki z bieżącą ciepłą i zimną wodą, prysznice, WC. Ponadto w szpitalu była sauna i wanny do kąpieli elektrolitycznych. Wszystkie oddziały i dyżurki miały łączność telefoniczną z portiernią, gdzie znajdowała się centrala telefoniczna. Główny budynek posiadał pięć oddziałów: po dwa na parterze i pierwszym piętrze, piąty oddział na drugim piętrze. Oddziały 1-4 posiadały tzw. dużą salę – 14 osobową, mniejszą 5-8 osobową, ponadto w sumie było 9 sal jednoosobowych, a na drugim piętrze dwie sale dla 4-5 pacjentów. Szpital wyposażono w dwie sale operacyjne, pomieszczenia przygotowawcze. 5 pomieszczeń zabezpieczonych kratami przeznaczono dla nerwowo i psychicznie chorych. W suterenach przygotowano pomieszczenia dla chorych więźniów, chorych wenerycznie i z chorobami skórnymi. Wejście do obu oddziałów zabezpieczono kratami. Na drugim piętrze znajdowała się do dziś istniejąca kaplica; witraże przedstawiają: Chrystusa uzdrawiającego chorego - dzieło artysty Thorwaldensa. Na zewnątrz w portalu umieszczono płaskorzeźby: w środku herb miasta - św. Jana Chrzciciela; w prawym polu trzy symbole odnoszące się do zdrowia – słońce, woda i medycyna. W lewym polu umieszczono: symbole wiary, nadziei i miłości. Główną klatką schodową można było przejść do zaplecza gospodarczego: w suterenach znajdowała się pralnia, na parterze pomieszczenia kuchenne, łazienka, na pierwszy piętrze i na poddaszu pomieszczenia dla sióstr – klauzura. Pralnię i kuchnię wyposażono w najnowsze urządzenia. Sutereny z poddaszem łączyła winda dla celów gospodarczych. Szpital był własnością miasta, a w dniu poświęcenia, 2 maja 1910 roku został przekazany pod zarząd Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. Na uroczystości przybyła z Wrocławia Matka M. Lamberta Fleischer, ówczesna przełożona generalna Zgromadzenia. W Szpitalu Miejskim w Nysie siostry elżbietanki pracują do dnia dzisiejszego, chociaż 1 marca 1953 roku zmuszono je do opuszczenia klauzury w szpitalu a pomieszczenia zagospodarowano na inne cele. Sporządziła: s.M. Margarita Gabriela Cebula CSSE Cytat ze strony www.zoznysa.pl 
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|