W I połowie XVIII wieku, przy drodze prowadzącej z Bramy Wrocławskiej do mostu wrocławskiego na Nysie Kłodzkiej, z inicjatywy ówczesnego biskupa wrocławskiego i księcia nyskiego - Franciszka Ludwika von Neuburga, wybudowano Szpital Elektorski. Ta okazała budowla zrzeszyła w sobie wszystkie dotychczasowe placówki szpitalne z terenu Nysy. Różne źródła niemieckie podają różny rok rozpoczęcia budowy Szpitala Elektorskiego - 1723, 1724 lub 1726. Podobnie wygląda sprawa roku oddania budowli do użytku - 1733, 1736 lub 1739. Najstarsze dostępne mi źródło to książka wydana w Nysie w 1834 roku, której autorem jest Ferdinand Minsberg, pt. "Geschichtliche Darstellung der merkwürdigsten Ereignisse in der Fürstenthums Stadt Neisse". Tam, jako rok rozpoczęcia budowy podano 1726, a jako rok zakończenia budowy 1736. Nazwa tego obiektu w źródłach również podawana jest różnie: "Das Churfürstliche neu erbaute Hospital", "Churfürstliche neuen Gebäude" (Nowa Budowla Elektorska), "Churfürstliche Spittel", "Churfürstliche grosse Spittal" lub "Hospital Sanctae Trinitatis" (Szpital Świętej Trójcy). Budowla zlokalizowana była mniej więcej w kwartale dzisiejszych ulic: Wolności, Ogrodowa, Drzymały, Piastowska i powstała wg projektu jezuickiego architekta i malarza - Christopha Tauscha, który był nadwornym architektem biskupa Franciszka Ludwika. Wg projektu Tauscha powstał również w Nysie budynek jezuickiej uczelni - Carolinum. Pracami przy Szpitalu Elektorskim kierował architekt Feliks Antoni Hammerschmidt, który prowadził również prace przy budowie w Nysie kościoła pw. św. Piotra i św. Pawła oraz kierował budową Pałacu Biskupiego. Szpital Elektorski został spalony w dniu 12 stycznia 1741 roku wraz z częścią przedmieścia z rozkazu komendanta Nysy - pułkownika von Rotha, który przygotowywał w ten sposób Nysę do obrony przed armią pruskiego króla Fryderyka II Wielkiego. Istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, że materiał kamieniarski pochodzący ze Szpitala Elektorskiego mógł zostać wykorzystany do budowy Fortu Prusy.

Za